මං ජපුරෙ....

‘වික්‍රම
දැන් තනියෙම හිටියා ඇති
හොඳ බර තියෙන අත්තක් බලල
හේත්තු වෙමු නේ???‘

අනේ කොයිතරං විහිලුවක් ද ජීවිතය...

අපේ ම පුංචි ගෙදරක
පුංචි පැටවු තුන්දෙනෙක් එක්ක
උදේට කුරුලු කිචිබිචියත්
රෑට රෑ හඳපානත්
හිතේ හැටියට විඳගන්න
බලං හිටිය අපි දෙන්නට වෙච්චි දේ...

නංගිට දැන්
ගෙදරින් කටයුත්තක් හොයනව ඇති...
මටත් හැමෝ ම පරස්තා හොයනවා...

අපි මෙතන නවතිනව කියල
ඩිංගිත්තක්වත් හිතුණා නං..
මමත් අද
වියත් සබා මැද සමාජසීලි....

මට ඒක නැති කළේ මගේ ආදරය ද?
මට එහෙම හිතන්න බෑ...

මං එදත් වියත් සබා මැද සමාජසීලී....

එක ම දේ
මගේ වියත් සබාවෙ
මගේ පණ - ඒ ඔයා - නෑ...
මට ඒ සබාවෙ
සමාජසීලී වෙන්න
පුදුම අමාරුයි නංගි....

එන්න...
එකවතාවක්
හුළඟක් වගේවත්
ඇවිත් යන්න එන්න...